AITORPENA

Kaixo:

Hau ez da eskutitz bat maitatzea eskatzeko, aitorpena baizik, zenbat maite zaitudan airtortzeko, benetako amodiozko eskutitza, non ez dizudan ezer ere ez eskatzen. Arraroa da hau dena sentitzea, tximiletak gorrotatzera ailegatu naiz. Badakizu zergatik? Gorroto ditudalako tripan egiten dizkidateen kilimak, gorroto dut negar egitea egun guztietan era irribarre egitean ikusten zaitudanean. Badakizu zer nahi dudan momento honetan? Benetan nahi dudana? Zure poztasuna, bai zurea, zu pozik bizitzea nahi dut, ez dit axola nirekin edo beste persona batekin, hori da benetako amodioa.

Badakit erotzeko gauza bat dela zuk ni maitazea, baina ez naiz etsituko. Nahiz eta batzuetan joaten utzi, zuk ahaztu, oroitzapena gogoratu eta bizitako momentuetan pentsatu, saiatzen jarraituko dut maite zaitudalako, eta badakit aitzaki arruenta dela, baina bakarrik egia esaten dizut. Nire bihotzak taupadatzen duenean, zuregatik da, zuk nahi gabe bera bizirik mantentzea lortzen duzu.

Zu gorrotatzen saiatu naiz, gorroto izan dut ez naizela gauza zu ahazteko, gorroto izan dut zurekin gau guztiak amestea, gorroto izan dut mila persona bihurtzea ia edozen maite duzun, gorroto ditut zure zeharkakoak, gorroto dut hainbeste aldatzen duzuna momentu guztietan, gorroto ditut zure arrazoiak, gorroto dut hainbeste min egitea, eta gehiago gorroto dudana zu ez dudala lortzen gorrotatzea da, ezta pixka bat ere. Sentimendu desberdin asko sentitu ditut, badirudi jada ez dudala nire burua ezagutzen.

Batzuetan tontoa naizela pentsatzen dut mutil bat maite dudalako eta bera seguruenik ez duela nigan pentsatzen minutu bat ere ez. Baina nork daki? Agian momentu honetan berdina egiten ari zara, baina... ez dakit, ilusiorik ez egitea nahiago dut.

Uste dut hau ez duzula inoiz irakurriko, ez nintzen ausartuko, sekretuan gordeko dut, beti egin dudan bezala. Sentimenduak gordetzea ez da ona, baina kasu honetan arau hori ez dut beteko. Antzezlari ona naizela pensatzen ari naiz, ez dut sinisten zuk oraindik ez jakitea edo nabaritzea. Alde on bat dauka, baina alde txar bat ere bai. Momentu batzuetan nahi nuke zuk jakitea zer sentitzen dudan, gorroto izan dudana jakitea, umore aldaketak, baita zenbat negar egin dudan ere. Zertarako? Zertarako hainbeste min? Erantzuna: ezertarako ez.

Bakarrik hau egiten dut... nola esan ahal dut? Liberatzeko uste dut, bai hori da, liberatzeko. Ez dakit zer egiten ari zaren orain, baina ni hemen nago, eskutitz hau idazten, nire sentimendu guztiekin. Ez dakit zergatik, baina beti eskutitzak idazten dizkizudanean, musika tristea entzuten dut. Abestia amaitu da. Ez dago ezer gehiago esateko.

PD: Maite zaitut.